Abaktalna instrukcja obsługi

Abaktal to antybiotyk należący do klasy fluorochinolonów pierwszej generacji.

Nazwa międzynarodowa: Pefloxacinum

Formularz wydania

• tabletki zawierające 20 lub 40 mg substancji czynnej (w opakowaniu mogą być 4, 10, 20 lub 50 sztuk);
• fiolki (objętość 100 ml) lub ampułki (objętość 5 ml) zawierające 8% roztwór do wstrzykiwań.

Skład

• 1 tabletka zawiera 558,5 mg dwuwodnego mesylanu perfloksacyny (odpowiada to 400 mg „czystej” perfloksacyny);
• 1 ml roztworu zawiera 80 mg perfloksacyny.

Mechanizm działania

Lek wpływa na aparat genowy mikrobów poprzez tłumienie replikacji cząsteczek DNA (blokowanie gyrazy DNA). Prowadzi to do śmierci patogenu choroby zakaźnej. Wyraźne działanie bakteriobójcze leku jest związane z obecnością atomu fluoru w jego wzorze chemicznym. Ważnym aspektem działania antybiotyku jest to, że może zabijać nie tylko bakterie znajdujące się w fazie spoczynku, ale także te, które aktywnie się rozmnażają.

Farmakokinetyka

  Po zażyciu tabletki Abaktal szybko ulega wchłonięciu i wchodzi do krążenia ogólnego (poziom biodostępności - 100%). Maksymalne stężenie leku we krwi jest rejestrowane w 1,5 - 2 godziny po spożyciu. Stopień wiązania cząsteczek antybiotyku z białkami wynosi około 30%. Abaktal dobrze wnika w takie wewnętrzne media jak ślina, plwocina, wydzieliny oskrzelowe i płyn owodniowy. Wysokie stężenie leku obserwuje się również w gruczole krokowym i kościach szkieletu.

Główne reakcje chemiczne związane z metabolizmem Abaktala przechodzą w wątrobie. Lek jest wydalany głównie przez nerki.

Po pojedynczym przyjęciu ciała okres półtrwania antybiotyku wynosi 8 godzin, po powtórzeniu - 12 godzin.

W moczu śladowe stężenia Abactal są rejestrowane 3-4 dni po ostatnim podaniu leku.

Z objawami niewydolności nerek okres półtrwania i stężenie leku w osoczu nie zmieniają się znacząco.

W przypadku niewydolności wątroby okres półtrwania Abaktal z ogólnoustrojowego przepływu krwi może zwiększyć się dwa lub więcej razy, co wymaga odpowiedniej korekty częstości podawania antybiotyku.

Widmo aktywności przeciwdrobnoustrojowej: zarówno drobnoustroje Gram-dodatnie, jak i Gram-ujemne (są bardziej wrażliwe) są wrażliwe na lek, a wśród nich:

• Staphylococcus aureus
• Klebsiella spp.
• Escherechia coli
• Proteus mirabilis
• Serratia spp.
• Haemophilus influenza
• Salmonella spp.
• Enterobacter spp.
• Citrobacter spp.
• Neisseria gonorrhoeae
• Shigella spp.
• Proteus spp. (tylko szczepy indol-pozytywne).

Następujące typy mikroorganizmów mają średni poziom wrażliwości na Abacala:

• Streptococcus spp. (w tym patogen zapalenia płata lobarnego - Streptococcus pneumoniae)
• Chlamidia spp.
• Clostridium perfringens
• Pseudomonas spp.
• Mycoplasma spp.
• Acinetobacter spp.

Mycobacterium tuberculosis, Gram-ujemne mikroorganizmy beztlenowe, jak również krętki mają wysoki poziom odporności na Abactal.

Wskazania do użycia

Leczenie chorób zakaźnych wywołanych przez mikroorganizmy o wysokim lub umiarkowanym poziomie wrażliwości na Abactal:

• Choroby układu oddechowego ( zapalenie oskrzeli , zapalenie gardła , zapalenie zatok, zapalenie płuc, ból gardła , mukowiscydoza).
• Zapalenie ucha
• Zakażenia dróg moczowych (odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie pęcherza moczowego , zapalenie cewki moczowej, zapalenie błony śluzowej macicy, zapalenie pochwy, zapalenie gruczołu krokowego, ropień kanalikowy).
• Niektóre choroby przenoszone drogą płciową ( chlamydia i rzeżączka ).
• Choroby zakaźne układu pokarmowego (dur brzuszny, salmonelloza, shigella, cholera, ropniak pęcherzyka żółciowego).
• Zmiany skórne (zakażone wrzody, oparzenia, powierzchnie rany. Możliwe zastosowanie w leczeniu ropni).
• Warunki septyczne (zapalenie otrzewnej, zapalenie wsierdzia, meningokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, ropnie wewnątrzbrzuszne).
• Choroby zakaźne u osób z wrodzonym lub nabytym niedoborem odporności.
• Leczenie i zapobieganie zakażeniom szpitalnym.

Sposób użycia

Lek może być stosowany jako środek monoterapii lub w połączeniu z innymi środkami przeciwbakteryjnymi. Średnia dzienna dawka Abaktala wynosi 800 mg. Aby utrzymać stałe stężenie antybiotyku w surowicy, zaleca się wstrzyknięcie 400 mg leku 2 razy dziennie.

Podczas leczenia zakażeń dróg moczowych dopuszczalne jest stosowanie pefloksacyny, 1 tabletka (400 mg) 1 raz dziennie.

W leczeniu rzeżączki (niepowikłany przebieg) jednorazowo stosuje się dawkę 800 mg Abaktala.

Maksymalna dawka otrzymana przez pacjenta w ciągu 24 godzin nie powinna przekraczać 1,2 grama.

Z objawami niewydolności wątroby, Abaktal jest przepisywany w dawce 400 mg raz na 24-48 godzin (w zależności od ciężkości choroby).

W postaci tabletek Abactal najlepiej jest przyjmować z jedzeniem, aby zapobiec wystąpieniu niepożądanych reakcji. W takim przypadku tabletów nie można dzielić ani kruszyć.

Terapia infuzyjna lekiem jest przeprowadzana tylko w szpitalu po teście tolerancji pefloksacyny. W kroplówce z reguły 400 mg antybiotyku przepisuje się 2 razy dziennie (w ścisłym odstępie 12 godzin). Lek podaje się powoli, aby uniknąć tworzenia toksycznych stężeń w ważnych narządach (czas trwania infuzji powinien wynosić co najmniej godzinę).

W przypadku chorób zagrażających życiu pacjenta dopuszczalne jest wprowadzenie w początkowej fazie farmakoterapii raz na 800 mg pefloksacyny.

Na oddziałach chirurgicznych, aby zapobiec zakażeniu pacjenta w okresie pooperacyjnym, leczenie preparatem Abactal rozpoczyna się przed zabiegami chirurgicznymi (400-800 mg leku podaje się dożylnie w kroplówce).

Jeśli pacjenci mają objawy niewydolności wątroby, pojedynczą dawkę leku oblicza się według wzoru: 8 mg x masa ciała (kg).

U pacjentów w starszej grupie wiekowej dostosowanie dawki odbywa się w zależności od obecności chorób współistniejących.

Czas początku działania: ocenę poziomu skuteczności leczenia Abacalum przeprowadza się 72 godziny po pierwszym zastosowaniu leku przeciwbakteryjnego.

Przeciwwskazania

• Wiek do 18 lat.
• Okres ciąży i karmienia piersią.
• Reakcje alergiczne na leki z grupy fluorochinolonów w historii.
• Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaostrzeniem chorób psychicznych lub neurologicznych, a także w przypadku niewydolności wątroby.

Stosować w czasie ciąży

Pefloksacyna jest zabroniona do stosowania w praktyce położniczej. W przypadku stosowania leku przeciwbakteryjnego, karmienie piersią należy przerwać na cały okres leczenia.

Interakcje z innymi środkami farmakologicznymi

• Należy unikać jednoczesnego podawania Abaktal z lekami należącymi do klasy leków zobojętniających sok żołądkowy (Maalox, Almagel itp.). W razie potrzeby odstęp między użyciem tych leków powinien wynosić co najmniej 2 godziny.
• W przypadku łączenia pefloksacyny z lekami przeciwhistaminowymi (ranitydyna, cymetydyna), częstość przyjmowania antybiotyku wzrasta ze względu na wzrost czasu jego krążenia w osoczu krwi.
• Jeśli Abaktal jest stosowany z pośrednimi lekami przeciwzakrzepowymi, mogą wystąpić warunki krwotoczne.
• Nie należy łączyć pefloksacyny z chloramfenikolem i tetracyklinami (lekami antagonistycznymi).

Efekty uboczne

• Centralny układ nerwowy: zawroty głowy, drgawki , ból głowy, lęk, omamy, zaburzenia snu, drżenie, depresja, zaburzenia snu.
• Układ pokarmowy: utrata apetytu, nudności, biegunka, perwersja smaku, niestrawność, wymioty. Być może przejściowy wzrost poziomu bilirubiny i fosfatazy alkalicznej.
• Układ moczowy: krystaluria. Niezwykle rzadkie - śródmiąższowe zapalenie nerek, krwiomocz.
• Układ mięśniowo-szkieletowy: zapalenie ścięgien, bóle mięśni, zapalenie stawów. Opisano przypadki zerwania ścięgna Achillesa.
• W miejscu wstrzyknięcia możliwe zapalenie żyły.
• Natychmiastowe reakcje alergiczne.
• Inne: przemijająca zmiana erytrocytów lub leukocytów.

Przedawkowanie

Może wystąpić dezorientacja, wymioty, nudności, omamy. Z powtarzającym się nadmiarem dawki może rozwinąć się zespół drgawkowy, utrata przytomności do poziomu śpiączki.

Leczenie przedawkowania odbywa się w centrum kontroli zatruć. Pierwsza pomoc dla ofiary polega na myciu żołądka, ustawieniu lewatywy syfonowej i wzięciu aktywnego węgla drzewnego.

Leczenie zatrucia pefloksacyną przez hemodializę jest nieskuteczne.

Analogi

Analogi według kodu ATC poziom 4:

Levolet R, Norbaktin, Ziprinol, Ofloksin, Lomefloksatsin, Zanotsin, Elefloks, Tsiprobai, Lomfloks, Sparflo, Tarivid, Zofloks, Levofloksatsin, Floratsid, Glevo, Aveloks, Fleksid

Analog na substancji czynnej:

Pefloksacyna